میتراییک،آلفا،شعر

واموب: ادبیاتتلاش: م. امینیانواع اضافهدر دستور زبان فارسی دو کلمه که پشت سر هم واقع شوند و با کسره به هم پیوند بخورند و با اضافه کردن علامت "تر" یا "است" ، معنا نداشته باشند یک "ترکیب اضافی" هستند که در ترکیب اضافی کلمه اول "مضاف "و کلمه دوم "مضاف الیه" نامیده می شود. اضافه ها انواع متعددی دارندکه در کتاب درسی با نام تعلقی وغیر تعلقی آمده است اما برای یادگیری بهتر توضیحات زیر کار گشا است. پرکابردترین انواع اضافه عبارت اند از: 1- اضافه ملکی:گاهی مضاف و گاهی هم مضافٌ الیه کالایی قابل خرید و فروش هستند و برعکس ، دیگری انسان است و امکان مالکیّت دارد:باغِ حسن (مضافٌ الیه ، "مالک" ِ مضاف است) - صاحب ِ خانه (مضاف ، مالک ِ مضافٌ الیه است) 2- اضافه اختصاصی (تخصیصی):مضاف به مضاف الیه تعلّق دارد و مخصوص مضاف الیه است، اما جنبه ی "مالک و مملوک بودن" ندارد. 80% اضافه های رایج در زبان فارسی از این گروه هستند:چشم ِ حسن - دسته یِ صندلی - عقربه یِ ساعت - ساقه یِ گل - زین ِ اسب - درِ اتاق - کشته ی ِ عشق - مرد ِ جنگ - میدان کارزار - اهل ِ قلم ، نویسنده ی کتاب 3- اضافه بیانی (بیان جنس): مضاف ٌالیه جنس سازنده ی مضاف را بیان می کند.به این اضافه اضافه ی جنسی هم می گویند:انگشتر طلا - کاسه ی ِ سفال - نگینِ فیروزه(اگر به مضافٌ الیه ِ "اضافه ی جنسی" ، پسوند "ی" بیفزاییم، دیگر اضافه نیستند؛ بلکه تبدیل به "ترکیب وصفی دارای صفت بیانی نسبی " می شوند: انگشتر طلایی ، کاسه ی سفالی، نگین فیروزه ای) 4- اضافه توضیحی: مضاف و مضافٌ الیه هردو از یک جنس هستند ؛ ولی مضاف اسم عام و مضافٌ الیه اسم خاصّ نوع خود است :دریای ِ خزر - جنگلِ آمازون - کتاب ِ گلستان - رودِ کارون 5- اضافه بنوت (فرزندی):مضاف یا مضافٌ الی, ...ادامه مطلب