میتراییک،آلفا،شعر

صائب تبریزی صفحه:۹۴سبک :هندیقرن: یازدهمدوران :صفویهاو را به "تک بیت" های درخشانش می شناسند. که از "غزل"یات او انتخاب شده است."عالم بیخبری"۱.صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم/ شب سیه مست فنا بود که هوشیار شدیم.معنی:صبح آفرینش از مرگ و نیستی بود که به الطاف پروردگار برخاستیم و چشم در این جهان گشودیم/ شب هم سرمست و بدرفتاری بود که در نیستی و فنا فرو رفته(درخواب) ،که ما دچار بیداری معنوی شدیم.تعبیر: حتا صبح هم در خواب نیستی بود که ما را پروردگار آفرید. نکات: صبح: وحدت یا نور وحدت را صبح گویند.آغاز بیداری و برخاستن معنوی در متون صوفیانه و عارفانه!عدم: مرگ. نیستی.تباهی.نبودن.بیدار: برخاستن و برانگیختن معنوی.۲. به شکار آمده بودیم ز معموره قدس/ دانه خال تو دیدیم و گرفتار شدیم.معنی:برای صید از عالم ملکوت و پاکآباد بر این زمین آمده بودیم /چشمانمان به دانه ی خال چون سپند ت افتاد که بر رخسار خورشید گونت در تب و بالا جهیدن بود، ما گرفتار خال زیبا و پراز جذبه ی توشدیم و از خود بی خیر شدیم دراین عالم! نکات:شکار: صید یا جذبه ی روحانیمعموره: آبادانی.آبادان. آباد.قدس: پاک.معموره ی قدس: عالم ملکوت و عالم مجردات.خال: زیبایی بخش رخسار ‌پروردگار.خال را چون "اِسپند: سِپَند" نسبت دهند،چون پیوسته بر آتش رخسار پروردگار در تاب است.۳. عالم بی‌خبری طُرفه بهشتی بوده است/حیف و صد حیف که ما دیر خبردار شدیم.معنی:دنیای پیروان پروردگار که آدمی را به خود جلب و از باقی اخبار ،تورا بی خبر می دارد ،چون بهشت تازه و نو(دوباره) ای است/افسوس و صدافسوس که ما از چنین بهشت نوی دیر باخبر شدیم.نکات:عالم بی خبری: عالم سالکان و پیروان پروردگار. چرا که هر خبری هست آنجاست و سالک خوش دارد در این عالم باشد و فارغ از زمین و اخبار, ...ادامه مطلب