میتراییک،آلفا،شعر

واموب: ادبیاتتلاش: م. امینیانواع اضافهدر دستور زبان فارسی دو کلمه که پشت سر هم واقع شوند و با کسره به هم پیوند بخورند و با اضافه کردن علامت "تر" یا "است" ، معنا نداشته باشند یک "ترکیب اضافی" هستند که در ترکیب اضافی کلمه اول "مضاف "و کلمه دوم "مضاف الیه" نامیده می شود. اضافه ها انواع متعددی دارندکه در کتاب درسی با نام تعلقی وغیر تعلقی آمده است اما برای یادگیری بهتر توضیحات زیر کار گشا است. پرکابردترین انواع اضافه عبارت اند از: 1- اضافه ملکی:گاهی مضاف و گاهی هم مضافٌ الیه کالایی قابل خرید و فروش هستند و برعکس ، دیگری انسان است و امکان مالکیّت دارد:باغِ حسن (مضافٌ الیه ، "مالک" ِ مضاف است) - صاحب ِ خانه (مضاف ، مالک ِ مضافٌ الیه است) 2- اضافه اختصاصی (تخصیصی):مضاف به مضاف الیه تعلّق دارد و مخصوص مضاف الیه است، اما جنبه ی "مالک و مملوک بودن" ندارد. 80% اضافه های رایج در زبان فارسی از این گروه هستند:چشم ِ حسن - دسته یِ صندلی - عقربه یِ ساعت - ساقه یِ گل - زین ِ اسب - درِ اتاق - کشته ی ِ عشق - مرد ِ جنگ - میدان کارزار - اهل ِ قلم ، نویسنده ی کتاب 3- اضافه بیانی (بیان جنس): مضاف ٌالیه جنس سازنده ی مضاف را بیان می کند.به این اضافه اضافه ی جنسی هم می گویند:انگشتر طلا - کاسه ی ِ سفال - نگینِ فیروزه(اگر به مضافٌ الیه ِ "اضافه ی جنسی" ، پسوند "ی" بیفزاییم، دیگر اضافه نیستند؛ بلکه تبدیل به "ترکیب وصفی دارای صفت بیانی نسبی " می شوند: انگشتر طلایی ، کاسه ی سفالی، نگین فیروزه ای) 4- اضافه توضیحی: مضاف و مضافٌ الیه هردو از یک جنس هستند ؛ ولی مضاف اسم عام و مضافٌ الیه اسم خاصّ نوع خود است :دریای ِ خزر - جنگلِ آمازون - کتاب ِ گلستان - رودِ کارون 5- اضافه بنوت (فرزندی):مضاف یا مضافٌ الی, ...ادامه مطلب

●انواع نثر و مختصات آن• ۱.نثر مرسل: به معنی رها شده و آزاد شده. یعنی نثری بی تکلف و غیر مقید به صنایع ادبی و فنون تزیینی کلام. در نثر مرسل سخن مستقیم و سرراست است در حقیقت نثر مرسل صورت مکتوب زبان گفتاری است بدون عنایت به هنرورزی‌های ادبی که بعدها مرسوم شد.بی تکلف و غیر مقید است. نویسنده به سادگی وبی هیچ سجع و موسیقی ای مطالب خود را می نویسد!•برخی آثار که به نثر مرسل نگاشته شده‌اند: مقدمه شاهنامه ابومنصوری، ترجمه تاریخ طبری، ترجمه تفسیر طبری، حدود العالم من المشرق الی المغرب، الابنیه عن حقایق الادویه...•مختصات سبکی نثر مرسل:مهمترین مختصات زبانی سبك نثر مرسل را می ‌توان در خالی بودن از لغات عربی، عدم وجود صنایع لفظی و معنوی، استفاده‌ اندك از اشعار و امثال زبان های دری و عربی، كوتاهی جملات، تكرار افعال و الفاظ در جملات، ایجاز، وضع و استعمال اصطلاحات علمی در مقابل عربی، استفاده از برخی ساخت ‌های نحوی و صرفی در نثر این دوره كه آن را از دوره‌های قبل متمایز می ‌سازد، خلاصه كرد.• ۲ .نثر بینابین:یکی از تغییرات، ورود سلجوقیان به ایران و از هم پاشیدن نظام اداری و اجتماعی عهد غزنوی است که ادامه عهد سامانی بود. سلجوقیان قومی بدوی بودند که به کمک وزرا و دیوان ایرانی نظام اجتماعی و سیاسی پایداری ایجاد کردند. سلجوقیان در آغاز توجه چندانی به مسائل معنوی و فرهنگی مبذول نمی‌کردند، پادشاه بزرگی چون سنجر حتی سواد خواندن و نوشتن نداشت، از این رو سبک ادبیات چه در شعر و چه در نثر در قرن ششم تغییر کرد. باید توجه داشت که همواره بین پایان یک سبک و آغاز یک سبک دیگر، یک دوره انتقال و بینابینی است؛ لذا می‌توان گفت به مدت نیم قرن در بین هر دو سبک، یک دوره انتقال و بینابینی است.• برخی آثار نثر بینابین:تار, ...ادامه مطلب