میتراییک،آلفا،شعر

تحلیل شعر شناسی شناختی: جورج هربرتدر اینجا شعری دیده می‌شود که زنجیره‌های کنش آن در الگو بندی شعری، به پیش زمینه تبدیل شده‌اند.نخستین نکته ی قابل توجه درباره ی شعر، چیدمان تصویر نگارانه ی آن است که به صورت بسیار مستقیم، موضوع عنوان شعر را مشخص می‌کند. همچنین در خواندن شعر متوجه خواهید شد که کوتاهی و بلندی سطرها طبق قواعد تقطیع شعری تنظیم نشده‌اند، اما از لحاظ چیدمان دستوری بسیار دقیق هستند. هر بیت شامل الگوی زنجیره ی کنش مشاهده‌ای است که بافت آن به وضوح در شعر نامگذاری می‌شود:بیت اول آفرینش تباه برخاستن آواز خواندن و سطر آخربیت دوم آغاز نحیف یکی شدن حس کردن و دو سطر آخرگرچه جنبه‌های دیگر بسیاری در شعر وجود دارند، تمرکز بررسی ما بر نقش‌ها و الگوهای مشارکان در زنجیره ی کنش است. درون مایه ی بیت‌ها را خارج کردیم تا تقارن دو بیت با یکدیگر مشخص شود. نخستین زنجیره ی کنش، یک گزاره ی پویا درباره ی فرایند آغاز را بازنمایی می‌کند:"خدا، آنکه انسان را آفرید" و روزهای نازک ...آغاز شد". تعجب آور نیست که خدا در اینجا یک کنشگر فعال است که شعر را با" انسان" آغاز می‌کند. انسانی که کنش پذیر و دریافت کننده ی کنش آفرینش است.در بیت پاره ی،" روزهای نازک اندوه من" نیز یک کنش پذیر است که در جایگاه فاعل ظاهر می‌شود. در واقع این نقش به صورت فرایندی مستقل ظاهر شده و "روزهای نازک اندوه" من صرفان نقش مبتدا را ایفا می‌کند. جلوتر این فرد به دلیل بازنمایی دستوری با عبارت ملکی(شمول دریافت کننده)جایگزین می‌شود "و روزهای نازک من"به صورتی مبهم به زندگی شخصی و گذران عمومی عمر دلالت می‌کند. کنش پذیری که "تباه می‌شود" در پاره ی اول به صورت سوم شخص"او"و "انسان" دیده می‌شود و به نوع بشر اشاره دارد.کنش پذیری که در پاره, ...ادامه مطلب