میتراییک،آلفا،شعر

فرمالیسم روسیه ،رنه ولکاگر بخواهیم از تعالیم فرمالیستی شرح دقیق به دست دهیم، لازم است که رجال برجسته این مکتب را، از لحاظ پیشین و خلق و خو و فضل تفاوت فاحش داشتند، از یکدیگر متمایز کنیم. یکتور شکلوفسکیِ درخشان ولی بی پروادر یک انتهای این طِیف قراردادو ویکتور ژیرمونسکی با ذهن دانشگاهی و محتاط و فضلِ همه جانبه و عظیمش در انتهای دیگر.ویکتورشکلوفسکی(۱۹۸۴-۱۸۹۳)مُبدعِ خرده گیر نخستین کسی بود که مفاهیم محوری را با غایت تهور قاعده مند ساخت. مقالات اش را در مجموعه ی نظریه نثر( ۱۹۲۵) گردآوری کرد.بوریس آیخنباوم(۱۸۸۶-۱۹۵۹) با نوشته ی تکان دهنده‌ای در باره ی شنل گوگل به صحنه آمد،نظریه ی آهنگ شعر غنایی روسی(۱۹۲۱) را به تفصیل شرح داد. کتابی مختصر در کالبد شکافی شعر لرمانتو نوشت و در ۱۹۲۵ از"نظریه ی روش شکل بنیادِ" مستدل و حتی فروتنانه دفاع کرد.باریس توماشفسکی(۱۸۹۰-۱۹۵۷) عروض شناس گروه بود.نظم سرایی روسی: عروض(۱۹۲۳)، بنیان کانونی نظرهای این گروه است،و در نظریه ی ادبیات(۱۹۲۵)توماشفسکی بوطیقایی ابتدایی،عمدتن اوزان و چیزی که امروزه آن را" روایت شناسی" می نامند ،در اختیار علاقمندان گذاشت. یوری تینیانف(۱۸۹۴-۱۹۴۳) با بررسی نظیره ی طنز آمیز گوگول به دست داستایوفسکی آغاز کرد، مسئله ی زبان شعر(۱۹۲۴) را قاعده مند ساخت و مقدار زیادی از وقت و فکرش را به مسئله ی تکامل ادبی اختصاص داد. عنوان مجموعه جستارهایش، کهن گرایان و نوآوران (۱۹۲۴)، حاکی از اشغال خاطرش به نوسانِ عرف و شورش در تاریخ شعر روسی است.ویکتور ژیرمونسکی(۱۸۹۱-۱۹۷۱)، که کارش را با تتبع در رومانتیسم آلمانی شروع کرد، متخصص موضوعاتی مانند ترکیب بندی شعر های غنایی (۱۹۲۱) و نظریه قافیه (۱۹۲۳)شد.او در زمینه ی ادبیات تطبیقی هم کار می‌کرد و در کتاب با, ...ادامه مطلب