میتراییک،آلفا،شعر

شعر هرمز *نه این که بخواهمکه کسی دلسردنشود ازمننه این که بخواهمچیزی به غیرازجان تفته ی خودرابه هواخوری ببرمبلکه کم ترخفه شومیک وقت هایی برشاخه ای از درختیبنشینمکه شاخه ی رهگذر هاستباصفایی به شدت محزونو به وقت هایی نیز ذره ای بدنیستکه بازهم بارگه ای ازحزنبه مثل کرنااین یعنی که به شادیکه ازپرندگان یاد گرفته امجان منهرقاب وپنجره ای رابه خاکستر بدل کندواما همین که برای همیشه غیبم بزنددور از گوش شمابه گوشه ایبی تظاهر به حال بدخواه خود دلم بسوزدواما دیگر این کهدفتر بغض واندوه منبسته می شود به یک روزبا گزاره ای به برگ آخرشمن ازرساندن آدم ها به آسمانخوشم نیامد هرگززمین زمین زمینای جانم زمین# هرمز علیپور بخوانید, ...ادامه مطلب