شعر میتراییک و فلسفیدن در شعر

 زمان آن رسیده است که شاعر امروز با توجه به وضعیت پیش آمده در جامعه ،و عرصه ی جهانی شدن و چند فرهنگی ،شعرش را به سمت و سوی مولفه های تاریخی-استوره ای،طنز(یونالی و هوراسی)،فلسفه،اجرای دراماتیکی و پلی فونیک،پرداختن به  زبان شناختی شعر،ظرفیت های بومی،  قومی  و ملی سوق دهند و سپری در برابر خرافه گرایی ایجاد نماید.شاعر امروز بدلیل عدم طبقه روشنفکر ،و فضای سمی ناشی از رشد گروه های شبه روشنفکری و« شاعران خود خوانده»می بایست این خلع را نیز در سازد .تغزل و فلسفیدن می تواند در کنار اِلِمان های دیگرمیتراییکی ،شعرچنان قومی دهد که دیگر متشاعر نظریه های وارداتی «بحران شاعر »و«بحران مخاطب»را تب نسازد و به جان مردمی بیاندازد.مشتی رند که «شعر دستوری و فرمایشی»از این و آن کش می برند و به نام خود می دادند.تربیون ها را قبضه کرده،پشت پرده با زد و  بند هفته ای یک چاپ می زنند با اندک مایه ای که دارند و فریاد بحران مخاطب هم سر می دهند؟!عزیزم شما خودت مصداق بارز بحرانی؟!با هزاران برهانی که موجود است؟!

با پول یا مفت احزاب چپی و ...هفته ای دو کتاب هم چاپیدن و ضربه ای از قبل طراحی شده بر پیکره ی شعر و فرهنگ یک جامعه است.شما کافی ست به برخی از اسامی در کتاب «ایران بین دو انقلاب »یروان ابراهامیان ،مراجعه نمایید و ماهیت و هویت این اسامی شهیر با نام های بلند و شعرهاونوشته های پست پی برد؟؛کاش آبراهامیان عنوان کتابش را و یا بخشی از کتاب را می گذاشت«شاعران بین دو انقلاب»!

باری این رندها این بار با کوتاه سرایی و بلند سرایی و متوسط سرایی امده اند که شعر را به سخره بگیرند و ام نگاه جدی مردم از شعر را بگیرند!

چگونه است که «ترانه»یکی از پیکره های شعری ست و یکه تازی می کند ،بحرانی ندارد؟!بعد تو ،بی مایه نظریات یک جامعه مدرن و پسا مدرن را با جامعه ی خودت بلغور می کنی؟!مگر اکسیژن از این فضا نمی گیری؟!

کلید رانش و ریزش این متشاعر ان و انبوه شاعران خود خوانده هم فلسفیدن است.

من در دانشگاه شهید بهشتی این وقت را داشتم که راجع به «شعر میتراییک و فلسفه»سخنرانی نمایم وبخشی از فضای تیره را اسیب شناسی نمایم  که علاقمندان می‌توانند به آن مقاله و سخنرانی مراجعه نماید.

پس اکنون می طلبد با فلسفیدن از طریق شعر میتراییک اثبات کرد که شعر بحران ندارد؟!البته اگر گرد این نظریه جمع نگردید و دست از سخره بازیتان بردارید؟!پس یادتان باشد:«شعرمیتراییک و فلسفیدن»تا وقت آن درآید!