کبیر آریایی ام!
چه آرام در خاک مهر خفته ای؟!
و من در سکوت نا آرام دلم
شعر هایم را
در قلب غنچه ای
برایت می پیچم!
گویی
هزار زادگاه امروز و فردای من
به آرامگاه ابدیت
نخواهند رسد!
+ نوشته شده در شنبه هجدهم آذر ۱۳۹۶ساعت 1:23  توسط رامین یوسفی |
- دشمنان شعر و مشاعره یا کودتا علیه مخاطب؟!
- قلعه ی امیربهمن خان صمصام السلطنه،یکی از شخصیت های داستان عبد ممدللری
- ساختارگرایی و پسا ساختارگرایی
- کرج کاندیدای پایتخت جهانی کتاب ۲۰۲۶ یونسکو
- انواع اضافه
- تاریخ شفاهی چیست؟ محسن کاظمی،زمانه: ۱۳۸۳،شماره ۲۸
- قطره بگریست ... یک رباعی از خیام به تصحیح وینفیلد
- "راسو به عصر فروردین"
- بررسی و تحلیل ترانه ای از پینک فلوید
- شعر تورامن چشم در راهم شباهنگام نیما درباره ی برادرش: لادبن