مثبت سرخ(+سرخ) رامین یوسفی

از هرچه علامت باضافه است
متنفرم!
می فهمی متنفر!
وقتی روی صفحه ای آنرا می کشم
یا درون متنی
با آن برخورد می کنم
شکل بمب افکن ها
در خیالم می خلند!
یاد ریاضی جنوب می افتم
و پرندگانی
که سطح هور
تبخیر می‌شوند!
که انگار
جغرافیا ی کارون
زهر خندی ست
در کام تاریخ معاصر؟!
که امان از دست پوتین های قفقازی!
الامان !
مزید بر آن
کاش «کلمب»هم این قاره ی آتشین را
کشف نمی کرد
تا بی محابا
کشف جان ها نکنند!
و ما براده های اکسید شده ای هستیم
که قطبین
با جذبه ی استعاری شان
به هر سو
رهایمان می سازند
و مهم این ست
که در دکترین آقایان
ما باید دایم
آزمایشات شیطانی و الهی
پس دهیم؟!
منهای خودشان
که همیشه ی خدا
بهترین گزینه ها را
تیک می زنند!
(به سلامتی جمع بالکن نشین
چه با سبیل های استالینیستی و
چه با ریش بلند بز اخفشی؟!)
و این یعنی «پوزیتیویسم»منطقی
اشتباه نکنم
رمانتیسیسم هم
با قرص نانی در دستان «هوگو»
از همین نقطه آغاز شد؟!
و «امیل زولا»
با چخماخ
آتش به هرچه طبیعت است
زد؟!
و این یعنی دیالکتیک متعالی و
گفتمان مدرن
با سنگنیزه و
تیر و کمان های عصر حجری؟!
پس آرام بگیر ولتر!
آرام!
این ست تکامل
و مدنیت بشری که آرزو می کردی؟!
پناه بر سوره ی عنکبوت!
چه راحت میان تار و پود این تاریخ
از نقش ها
آویزان شده ایم؟!
انگار این منطق هم
یک چیزش کم است؟!
و بایدیکبار دیگر
راسل بیاید
تا رسولی گردد
برای معنا بخشی به صدق و کذب رویاهایمان!
پناه بر البرز نژند!
ما
منهای همدیگر
جمع آنان می شویم!
چه کشف الاسرار غریبی؟!
کشف جنگل؟!
کشف کوهسار؟!
کشف دریاچه؟!
کشف اقتصاد؟!
کشف اعتقاد؟!
کشف آینده ی درگذشته؟!
کشف دروغ و خشکسالی؟!
کشف حجاب؟!
و زمینی که عریان
به آسمان
چنگ می کشید؟!
.......
ولتر:دوست دارم بدانم که انسان در خط سیرخود،ازحالت توحش به مدنیت،چه گام هایی برداشته است؟